Patelnia w ogniu, czyli wszystko o flambirowaniu
Flambirowanie o z pewnością jedna z bardziej widowiskowych kuchennych sztuczek. Czy odpowiadające za nią procesy poprawiają tylko prezentację, czy także…
Tempura to potrawa kuchni japońskiej, do przyrządzania której wykorzystuje się najczęściej owoce morza lub warzywa, które panieruje się, a następnie smaży w głębokim tłuszczu.
Pierwotnie składniki smażono bez ich uprzedniego panierowania lub panierowane w mące ryżowej. Obecnie najczęściej jako panierkę wykorzystuje się lekkie ciasto z mąki pszennej i wody. W hurtowniach gastronomicznych można też kupić specjalną mieszankę mączną do tempury, która odznacza się niską zawartością glutenu.
Ciasto na tempurę poddaje się jedynie pobieżnemu wymieszaniu (zapobiega to uwolnieniu glutenu) i używa do panierowania po schłodzeniu, co zapewnia chrupkość ciasta po usmażeniu.
Swoją nazwę japoński specjał zawdzięcza japońskim misjonarzom, przybyłym na wyspy w XVI wieku.
Jak się uważa, nazwa wywodzi się od sformułowania „Quatuor Tempora” – czyli tzw. „suchych dni” postu, podczas których smażone kąski zapewniały wyżywienie żyjącym w Japonii chrześcijańskim osadnikom.
Najczęściej do tempury wykorzystuje się owoce morza, w szczególności krewetki (ale też np. kalmary, kawałki ośmiornicy) lub warzywa (dymka, kawałki cukinii, papryki, marchwi, rzodkwi) i zioła (np. liście pachnotki).
Tempurę podaje się samodzielnie, posoloną lub w towarzystwie sosu, w którym można maczać smażone kawałki jedzenia (np. sosu tentsuyu z mirinu, dashi i shoyu), z surowymi warzywami lub jako dodatek do dań takich jak udon czy ramen.